fegyverhasználat (tőrkard) Af fegyverhasználat (kézi nyílpuska) Af fegyverdobás (dobótőr) Mf fegyverhasználat (tőr) Af pszi Af 4 nyelv (pyar, gorviki, dzsad, shadoni)Af 5, 4, 4, 3 írás/olvasás Af értékbecslés Af etikett Af lovaglás Af úszás Af kocsihajtás Af szexuális kultúra Af tánc Af álcázás/álruha Mf hangutánzás Af kocsmai verekedés Mf hátbaszúrás Af méregkeverés Af herbalizmus Af csomózás Af kötelékből szabadulás Af
4 garnitúra elegáns ruházat 2 garnitúra rejtő színű ruházat (éjszakai akciókhoz) szerszámok zárnyitáshoz, csapdák semlegesítéséhez 1 igényes kivitelezésű tőrkard+hüvely 1 tőr+hüvely 4 dobótőr+felcsatolásukra alkalmas szíj 1 kézi nyílpuska+tok 20 nyílvessző+tegez borotvakés álcafelszerelés (smink, műszőrzet, stb.) tűzszerszám olajlámpás írószerszám, pergamen 20 m kötél utazóláda mérleg, pár üvegcse, mozsár, lombik 4 adag Álomhozó* (méreg) 6 adag Tüske* (méreg) 2 adag Tréfa* (méreg) rendelkezik valamint egy egyszerű, utazásra használható lóval, illetve a hozzá tartozó lószerszámokkal
*Fenti mérgek Álomhozó 4. szintű, Idegrendszerre ható méreg. Hatás gyors, rövid ideig hat, enyhébb esetben semmit, súlyosabb esetben alvást okoz. Ételbe/italba keverve használatos.
Tüske 3. szintű, keringésre ható fegyverméreg, azonnali hatású, enyhébb esetben rövid ideig (k6*10 perc) tartó kábultságot, súlyos esetben 2k6 Fp vesztést okoz.
Tréfa 5. szintű, idegrendszerre ható étel/ital méreg. Lassú hatású méreg, közepes ideig hat, enyhébb esetben émelygést, súlyos esetben bódulatot okoz. A bódulat hatására létrejövő látomások miatt, a mérgezett jó eséllyel bolondot csinál magából.
Előtörténet
A Kereskedőhercegségek területén született, módos kereskedőcsalád sarja ként. Édesapja Thess Enal Elemos, vezető szerepű, eronei kereskedő, édesanyja -neve nem bír jelentőséggel- annak egyik ágyasa volt. A gyermek születése után, tekintettel édesanyja pozíciójára, nem élvezett kitüntetett figyelmet, ideje nagy részét az ágyasok pavilonjában töltötte, nők között, s talán ez -tán az égiek kegye- fejlesztette ki benne oly korán az emberi lélek megértésének képességét. 10 éves korára már tudatos érzelmi manipulációkhoz folyamodott, hogy mindig ki tudta húzni magát a csávából, amelybe egyébként felettébb gyakran keveredett, azt jószerivel ennek köszönhette. Manipulatív hajlama nem maradt rejtve apja előtt sem, s mivel az nem volt ostoba, saját céljaira kívánta felhasználni elhanyagolt fiát. Seir alig töltötte be a 15-öt mikor már kereskedelmi információkat gyűjtött apjának, s serkenő szakállú 17 éves ifjú volt, mikor elkövette élete legnagyobb baklövését. Az idegen, akit követett -hajlott hátú, ősz barkójú vénember- nem tűnt veszélyesnek, de a látszat gyakran csal, főképp ha gorviki fejvadászokról beszélünk. Hogy a vénség zsebéből kicsusszanó, aranyokat markoló keze nem lett végleg használhatatlan ronccsá, csak a szerencsének, hogy a klán nem találta meg egy héten belül, azt tehetségének, hogy sikerült külhonba szöknie, azt kapcsolatainak, s hogy végül ő merítette meg tőrét a mégis nyomára bukkanó gyilkolóművész veséjében, azt pedig gátlástalanságának köszönhette. Nem volt ostoba, tudta, hogy ha egyet elragad közülük, csak tovább szítja a bosszú tüzét. Nem tudta megmentői végül hogyan találtak rá, feltételezte, hogy nem az ő, hanem a fejvadászok nyomait követték, s azt is sejtette, hogy üldözőit sem őmiatta mészárolták le. Hiába, gorvik kutyái nem szívesen látott vendégek Sempyer falai alatt. Sier ekkor már alig látott a kimerültségtől, a bujdoklás, menekülés igencsak megviselte, újdonsült szövetségesei között azonban akadt egy 40-es éveit taposó veterán, akinek szemet szúrt a fiú tehetsége. Sejtette, nem hétköznapi ember, aki képes volt élve eljutni idáig. Az ifjú jókor volt jó időben, s adottságai révén egyenes út vezetett a Pyarroni Titkosszolgálat kiképzőtermeibe. Nem volt az a kifejezett harcos alkat, a bölcs rangidős mentor azonban tudta mihez kezdjenek a hozzá hasonló ritka kincsekkel, s szellemi és szociális képességeinek kibontakoztatására ösztökélték. Elsajátította a sikeres kémkedéshez, szabotázshoz, besurranáshoz és esetleges orgyilkossághoz szükséges ismereteket, épp úgy, mint a diplomáciai tevékenység és a téglaként való beépülés, a hálózatépítés mesterfogásait. 22 éves volt, mire kiképzésének végére ért, s azóta számtalan küldetésben bizonyította hasznosságát. Szabadidejében Pyarronban, az egyik Titkosszolgálat által fenntartott tavernában tölti idejét, s olyankor is, fáradhatatlanul gyűjt minden információmorzsát, várva, mikor kapja újabb feladatát.
Memento
Higgye el Tisztelendő atyám, igen nagyra becsülöm a segítségét. Ugyan ne szabadkozzék, tudom, hogy mennek a dolgok: Tisztelendőséged is csak parancsokat követ, épp mint én. Mégis, hálával tartozom önnek, amiért becsülettel végzi a dolgát, s meglátja, mire a végére érünk, tán még egy kissé örvendeni is fog, hogy ilyen feladatot kapott. Becsülendő, hogy a Szolgálat így nagyon törődik az övéivel, s folyamodnom sem kell érte, már küldik is a lelki segélyt. Bár, magunk közt legyen szólva, Ellana egy felszentelt szolgálója tán többet tehetne háborgó lelkem megnyugtatásáért... No, akárhogy is, maga van itt atyám, s én örömmel kitálalok magának is. Miről szeretne először hallani? Nem bánom, beszéljünk akkor arról. A küldetést jó kilenc hónapja kaptam, s bizony mindkét feljebbvalóm jelen volt a paktum szignálásakor, gondolom nem kell elmagyaráznom mit jelent ez. Különleges feladat volt, ritka, hogy a Belső Elhárítási Kamara munkatársaitól külsős -mint én- megbízást kapjon. Ugyanakkor kétség sem férhetett ahhoz, hogy a feladatra alkalmasabb személyt nem igen találhattak volna. Megdöbbentett, mikor először hallottam a célszemély nevét, tudja atyám ritka dolog, hogy az ember a saját barátja után kell kémkedjen. Hogy honnan ismertem? Még egy régebbi közös kiküldetés, az Ibarában töltött két keserves év kötött össze bennünket. Régi história, különösebben dicsőségesnek sem mondanám, de mi akkor még zöldfülű kisrigók voltunk, nekünk felért a Kráni Torony romba döntésével. Ott ismertem meg Annaelt is, tudja, azt a fekete szépséget, aki két szobával odébb lakik. De róla majd később... Visszatérve Asindarhoz -mert hogy így hívták az én drága cimborámat- szignáltam hát a feladatot, s megkezdtem az ő megfigyelését. Hát mit mondhatnék, nem volt egy könnyű munka. Ha nem ismernék annyi embert errefelé, tanácstalan lettem volna, mint szűz legény a nászéjszakán, de meghiheti nekem, hogy még így is sokáig hiábavalónak tűnt minden próbálkozás. Ismerek én uzsorásokat, tolvajokat, szajhákat épp úgy, mint tisztes kereskedőket, magafajta becsületes papokat és úri kisasszonyokat. S mégis, senki nem tudott igazán segíteni nekem. Aztán végül, úgy másfél vagy tán két hét meddő kérdezősködés után, egy másik régi cimborám nyitotta fel a szemem. Ki ki volt? Jah, hogy ő... Eluethnek hívják, nem hiszem hogy hallott róla atyám. Félig a könnyűléptű nép vére folyik benne, élesebb szeme van mindenkinél, s a tetejébe, ha ez nem lenne elég, még kalandozó is. Piszkosul ért a nőkhöz meg a zenéhez, csoda amit az a lantján művelni tud, s az igékhez is konyít valamicskét -talán az elf vére teszi. Hogy hányszor húztam ki a bajból, mert a baj az ő fajtájánál visszatérő vendég, már magam sem emlékszem, s bár jónéhányszor törlesztett már, mégis sokkal tartozik még nekem. Hogy miként törlesztett? Néha beszerzett nekem ezt-azt, de többnyire információt szállított, s abból bizony a legjobb minőségűt. Az én szakmámban az információnál semmi nem ér többet, dehát minek is magyarázom ezt magának, nem igaz atyám? Lényeg a lényeg, Elueth akkor épp a városban járt, én tudván, hogy megbízhatok benne, elpanaszoltam neki mindent, s ő megvilágosított. Csak egy kérdést tett fel: "Szerinted melyiktek fizetett többet?", és én megértettem. A nemeskisasszonyok és a papok tán tényleg nem tudtak semmit -nálamnál jóval kevesebbet forgott úri körökben- de a kurvák, tolvajok, úgy általában a söpredék szemében nem Kyel meg Dreina az úr, hanem a jól csengő ezüst, s ő tán többet fizetett nálam. Atyám jól látja a helyzetet, teljesen igaza van. Többet fizetni nem érte volna meg, hisz akkorára már jó eséllyel riasztották Asindart, s ő már tudott arról, hogy kutakodom utána, csak épp nyíltan nem vállalhatott konfliktust ő sem, hisz azzal magát buktatta volna le. Kényes játék az, mikor az ügynökök élő Critai táblát csinálnak a városból, s mi ketten hónapokig lépegettük a magunk játszmáját, itt tenném hozzá rengeteg pénzt öltem a terveimbe, aránytalanul kevés eredményt elérve. Végül két igen jó barátomat meg kell hogy említsem atyámnak. Egyikük, a renegát varázslóleány, Sabelina Whithir. Doranban tanulta ki az anyagmágia fortélyait, Erionban ismerkedtünk meg, közel három esztendeje, hogy hogyan, az sértené atyám jó ízlését. Legyen elég annyi, hogy én hamar rájöttem, hogy a test átalakításának képessége micsoda lehetőségeket visz egyes, khm... játékokba, ő pedig, nos ő meg nem találkozott igazi férfival énelőttem. Szorosra fűződött hát a viszonyunk, és... Igen atyám, most is szoros, bár be kell valljam nem igazán szívlelem, ha a szavamba vágnak, főképp mikor ilyen készségesen mondok el mindent. Azzal most ne törődjön, hogy hogy értem! Hol tartottam? Áh, igen, Sabelina, mindjárt visszatérünk rá. Nem atyám, az a hajó elúszott. Úgy kezdtem, hogy két embert fogok említeni, s nem is maradok adós a másik névvel sem. Ragnus Simprera. Látom atyám szemében a felismerés fényét, jó tudni, hogy nem végzi teljesen hasznavehetetlenül a dolgát. Hagyjuk. Tehát Ragnus. Vagy helyénvalóbb lenne talán Simprera bárónak szólítani, de vagyok vele olyan viszonyban, hogy ne kelljen megtennem. Hogy hány konkurensét buktattam meg, azt inkább hagyjuk, de hogy a nemesi udvarok etikettjében széles körű gyakorlati jártasságra tettem szert, azt jórészt azoknak az időknek köszönhetem. Lekötelezettem tehát íly módon egy életre, s én nem is felejtem el ezt időnként eszébe juttatni. Agyafúrt tervet eszeltem hát ki. Addigra már annyit sikerült kiderítenem, hogy Asindar egy közeli kúriába jár rendszeresen, rossznyelvek szerint a ház úrnőjének nagy megelégedésére, én azonban gyanítottam, hogy másról van szó. Tudja atyám, nem az a fajta volt, akitől különösebben meg szoktak elégedni a nők, már ha érti mire célzok. Azt is megfigyeltem viszont, hogy nem egyedül jár, hanem mindég van vele öt vagy hat kísérő. Némi utánjárással felderítettem egyikük kilétét, a drága Sabelina pedig készített nekem egy pénzérmét, amin keresztül képes volt a bűbájait nagy távolságokra eljuttatni. Hogy miként, nem tudom, nem értek igazán a bűbájossághoz, habár láttam már egy s mást. Ezt az érmét becsempészni a jelölt erszényébe gyerekjáték volt, nem egy zsebet fosztottam én már ki, s befelé sem megy másként a garas, mint ahogy kifelé szökik. Akkor aztán Sabelina megfigyelte miként, merre mennek, s mikor elérkezettnek látta az időt, egyszerre engem is odabűvölt a közelükbe. A terv az volt, hogy megfigyelem, hogy mit csinál Asindar barátom, majd leadom a jelentést, s azzal kész is a munka, a többit, majd a Végrehajtók Páholya intézi, ha ugyan lesz mit. Úgy okoskodtam ugyanis, hogy akármit is látok ott, az döntő bizonyíték lesz bűnössége vagy ártatlansága mellett. Hát az lett. Rosszul világított pincehelységbe követtem őket, s ott meglapulva figyeltem az eseményeket. Mígnem megfagyott bennem a vér. Szerencsétlen, fiatal, lecsupaszított lányporontyot hurcoltak a kőpadlózatú terem közepébe, s valami kőasztalon, amolyan oltárfélén fektették hanyatt, s láncolták meg. Tán 13 éves lehetett, keservesen zokogott, szalmaszín haja kócosan állt, csupasz teste csupa libabőr, hogy a hideg vagy a félelem miatt-e, azt nem tudom. Valamikor akkortájt vettem észre Asindar csuklóján a kosfejes tetoválást, hogy addig hogyan tartotta titokban mindenki előtt, azt nem tudom. Társai valami gorwicki hangzatú néven nevezték, hogy mi volt az, már nem emlékszem, nekem megmarad Asindarnak. Ahhoz már nem kellett nagy ész, hogy rájőjjek, mire készül a kezében tartott recézett fokú tőrrel. Csendben megindultam az árnyak rejtekében, s a szerencsém az volt, hogy még kedvüket akarták tölteni rajta, mielőtt kiontják a beleit, s így volt időm odaérni a Ranagol pap mögé. Tán ismered fiatal korom történetét atyám, s így feléred ésszel, mily olthatatlan gyűlölet lobog bennem Gorwick népe iránt, de akkor, ott nem éreztem gyűlöletet. Határozott, biztos mozdulattal, hűvös megfontoltsággal, hátulról mártottam meg tőrömet volt bajtársam torkában, s ahogy kitéptem onnan, szinte hallottam az átnyesett nyaki verőér lágy szisszenését. Az oltár vérszennyes lett, de nem a lány vérétől. Hogy nem vagyok éppen egy aranykör lovag, azt nyilván te is tudod rólam, s az a hat megmaradt ranagolita bőven sok lett volna nekem. Mondom, nekem, de nem annak a tucat fegyveresnek, akiket Ragnus Simprera báró küldött segítségemre, s most -Sabelina figyelmének és parancsának köszönhetően- rontott be döngő léptekkel a terembe. Csúf mészárosmunka volt, de tudod mit atyám? Megérdemelték. S én felmentem magam a gyilkosság bűne alól, azzal, hogy a leány életét mentettem meg. Egy adósságom még van feléd atyám, nem szóltam még Annaelről, bár megígértem. Annael Sideri. Hmm... Nézd el nekem, de sok szép emlék köt hozzá. Alvó ügynök volt az Ibarában, mikor találkoztunk vele, nekem köszönheti, hogy akkor nem lett halott ügynök belőle. Visszatértünkkel valahogy, magam sem tudom hogyan, elintézte, hogy állandó társammá nevezzék ki - mint te is tudod, a magunkfajta külhonban mindig párban dolgozik. Ezért is lakik a szomszéd szobában. Olyan ő mint a testvérem, leszámítva talán azt, hogy a testvérével nem fekszik össze az ember. Eleinte csak egy-egy húzósabb küldetés után osztotta meg velem az ágyát, később felfedte, hogy neki erre szüksége van a mágikus energiák befogadásához, de a nőknél sosem lehet tudni mi igaz abból amit beszélnek. Később aztán kapcsolatunk kicsit drámaibb magasságokba szárnyalt, milliószor mentettük meg kölcsönösen a másik életét, de ez már a kettőnk magánügye. Végülis gyanús lenne, ha még ez is részletesen szerepelne a jelentésedben, nem igaz?! Jaj, ne nézz rám ilyen döbbenten atyám! Vagy szólítsalak inkább superintendens*-nek? Megtisztelő, hogy egy főfelügyelőt küldenek rám, de elkövettetek egy hibát. Elfelejtitek, hogy dolgoztam én is a Belső Elhárításnak, kijártam az inspector**-ok iskoláját, megismerem, mikor akarnak segíteni, és mikor kifaggatni. Nem jártál túl az eszemen, de ne aggódj, mindent elmondtam, és mindenben az igazat, mert nem érdekem hazudni nektek. És most kérlek, hagyj pihenni...
*superintendens (pya) - a Pyarroni Titkosszolgálat Belső Elhárítási Kamarájának kiemelt belső kasztja, csak a legjobb anti-kém hírszerzők (intendensek) kerülnek be közéjük **inspector (pya) - Pyarroni Titkosszolgálat Belső Elhárítási Kamarájának alacsonyabb rangú belső kasztja, a Szolgálat más egységeiből átkerült, gyorstalpaló átképzésen végzett tagjai
És most kicsit nyersebben, röviden a szövetségesekről
Annael Sideri 8. TSZ-ű bozorkány, a Stella Prosylens rend volt tagja Seir ügynöktársa, szerelme (kölcsönös), a kettejük közt feszülő érzelmi kapocs természetes (nélkülözi a boszorkánymágia praktikáit), ennek ellenére mindketten tartózkodnak attól, hogy nyíltan felvállalják érzéseiket, hisz ez súlyosan sértené a szakma szabályait, a Szolgálat érdekeit.
Sabelina Whithir 7. TSZ-ű renegát varázsló nő Seir szeretője, kapcsolatuk a férfi oldaláról inkább csak testi vonzalmat jelent, a nő ennél többet érez. Seir persze a Szolgálatra hivatkozva könnyedén elhárítja az ilyen jellegű közeledést, viszont remekül ki tudja használni a nő képességeit, aki többé-kevésbé hajlandó is segíteni neki.
Ragnus Simprera báró 12. TSZ-ű lovag, befolyásos Pyarroni nemes Hatalmi törekvéseinek igen erőteljes támogatásával Seir kivívta a báró megbecsülését, jóindulatát és támogatását. Ragnusz főként befolyásával, anyagi hátterével, kapcsolataival tudja segíteni Seirt, de persze ki tudja mit hoz az élet.
Elueth Cra'brisshat 7. TSZ-ű félelf bárd Kalandozó lévén gyakorlatilag folyvást Ynev-et járja, sokfelé hall sok mindent. Seir-el régi cimborák, s szívesen osztják meg egymással tapasztalataikat, információikat, és segítik ki egymást ha úgy hozza a szükség.
Rajtuk kívül számtalan utcalány, tolvaj, uzsorás, fogadós, kereskedő, nemesúr és -kisasszony, katona ismerőse van, akikre számíthat, bár nyilván ésszerű keretek között. Végső soron az a munkája hogy ismeri és jóban van az emberekkel, így ez nem igazán meglepő.
"Ha nem emeled föl a tekinteted, azt fogod hinni, te vagy a legmagasabb."