Ezen témakörbe tartoznak a tengeren megélt történések is. Szigeteken, hajókon, hol nincs erre szolgáló kikötö, vagy csak elenyészö apró halászfalu. Valamennyi nagyobb település a kereskedelmi utak mentén található, és csak a partvidék igazán sűrűn lakott. Az ország ritkábban lakott belső tartományaiban bár sok apróbb-nagyobb falu található, mezővárossá csak a helyi kereskedelem és a nemesi birtokok központjai váltak. Ezeket csak nagy néha keríti komoly sánc, és nagyobb kényelemre is hiába számítana rajtuk áthaladva az utazó. A déli határvidék várai és őrposztjai körül az utóbbi időben telepes falvak ritkás hálózata jött létre. A parti városok lakói hajlamosak bárdolatlan hegyi pásztornak tekinteni mindenkit, aki a belső vidékeken nőtt föl. Némi joggal, mivel néhány kolostortól és városi iskolától eltekintve színvonalas oktatásban csak a nagy kikötővárosokban és különösen Ifinben részesülhet a tanulni vágyó.
"A vágynál veszélyesebb dolog alig van nagyuram. Vigyázz nem tudhatod méreg vagy szeretet bújik egy kéz simításában."
Szerző: Lorthiras con Dhaarsyl » 2007.07.29. 14:03
//Lorthiras//
*Lorthiras egyre közelebb kerül a hajóval a kikötőhöz, már látja is Ifin városának falait.*
//Bocsi, itt azthittem csak ennyit kell beírni, ezt az egy mondatot, félreértettem amit mondtál... Azthittem, ez aféle jelzés, hogy belépek a topicba, ezer bocs majd törekszem hosszú hozzászólásokat írni, igérem... Csak egy kis kezdeti nehézség volt... ;-]//
A hozzászólást 5 alkalommal szerkesztették, utoljára Lorthiras con Dhaarsyl 2007.07.29. 22:07-kor.
Mikor felszálltál erre a hajóra, bíztál benne, hogy láthatsz valamit a híres-hírhedt Quiron-tenger vadságából. Ehez képest, a Liga Sólymaminden fennakadás nélkül, nyílt vízen, jó hátszéllel haladt Abaszisz irányába. Se egy kósza kalózhajó, de még egy nyamvadt viharfelhö sem járt arra ameddig a szem ellátott. A második hét vége felé végre meghallod az árbóc-kosárban figyelö matróztól, mi talán lehetöséget ad arra, hogy elhagyd végre az emberi egyszerűség és igénytelenség piciny szigetét. -Kapitány! A torony balra! Az örömhírre a legénység is megmozdul, vitorlákat vonnak be másokon csak lazítanak, vagy épp kiengedik hagy kapjon bele a jó keleti szél. A hajó utasai közül többen is a fedélzetre csödülnek és mint szájtáti kisgyerekek várják, hogy megpillanthassák a kyrek alkotását az Ifini világítótornyot. Jó két órás út után már Te is látod, habár innen még nem tűnik olyan fene nagy dolognak. Egyszerű zöld fény mely még nappal is jól látható a horizont szélén. Közben a kapitány tájékoztatja utasait hogy ki megéhezett a kajütjében ehet, kész az ebéd. A legénységgel a fedélzetmester ordítozik, sürgeti öket, mindeki menne már hisz a Sólyom csak utasokért állt meg Hesterdanban, már Shulur óta szeli a habokat. Mire füled megüti, hogy leeresztenek egy csónakot és a hajó érezhetöen lassul, addigra az ebéddel is végzel. A kapitány és az az írnokforma figura aki már a beszállás óta böki a szemed hat matróz társaságában a kikötöbe tart. A hajó már a hullámtörökön belül van, ezt érzed hisz a ringatózása már sokkal csendesebb, viszont kajütöd ablakából csak egy galeaszt látsz méltóságteljessen beúszni a kikötö látképébe, így kénytelen vagy ismét a fedélzetröl szemügyre venni a környéket. Felérve azért neked is elakad a lélegzeted pár pillantra. Ennyi hajót, karavellt, galleaszt és más ismeretlen nevű alkotmányt, mi a vízen úszik életedben nem láttál még. Számodra teljes a káosz a kikötöben, nem is érted, hogy nem ütköznek egymásnak a hajók. Az orrban az egyik matróz nagy lelkessen hadonászik két kék színű zászlóval, majd a mellette lévö ládából elökap két másikat és azokkal folytatja komikus mozgását. Ahogy jobban szemügyre veszed az egyik mellettetek elhaladó teknöt, azon is látsz hasonló integetö figurát. Pár óra múlva a kapitány is megjön. Arcán csalódott ábrázat. -Vaszil szólj a legényeknek és az utasoknak is, hogy megjöttem. Utasítja a kis könyvmolyt. Pár perc alatt a hajó összes lelke összeverödik, bár még így sincs tömeg azért kezded magad kényelmetlenül közel érezni pár matrózhoz. -Nos Kedves Hölgyeim és Uraim, Fiúk! Kezd hozzá a tengeri medve. -A jó hír az, hogy megjöttünk hiánytalanul, és Antoh áldásával, a rossz, hogy elöttünk futott be egy Yankari konvoj, így leghamarabb holnap tudunk beállni a Sólyommal egy dokkba. Aki óhajtja és siet, azt még ma partra viszik a legények. Erre pár matróz elkezd füttyögni meg: -Éljen! Na végre! Kiabálnak közbe. -Meg ne tudjam nyomorultak hogy bármelyikötök le mer lépni kikötés elött! Én ugyan ki nem hozom a sittröl! Ott fog megrohadni! Mordul rájuk Lagerda a fedélzetmester. A kis közjáték után folytatja Sourte kapitány. -Nos mint azt mondtam aki óhajtja partra visszük. Az utivám e hónapban-keserű mosolyt vág erre az abszurditásra, de látszik rajta, hogy nem viccel- fejenként 5 ezüst, erre jön még az esetleges árúkra, javakra kivetett adó. Kérem Vaszilnál jelezzék ki óhajt még ma partra szállni. Köszönöm figyelmüket és, hogy velünk utaztak. Antoh kísérje Önöket továbbra is. -No akkor munkára semmirekellök! Csap az emberek közé Lagerda. A kapitány a tat felé megy és az egyik párral beszélget kiket szinte alig láttál, így fogalmad sincs kik is lehetnek. Többen megrohanták Vaszilt is, most nem sok esélyed van arra, hogy szót válts vele. Mindeközben újabb hajók érkezését veheted szemügyre, úgy néz ki a parton levöknek messze még az este.
"A vágynál veszélyesebb dolog alig van nagyuram. Vigyázz nem tudhatod méreg vagy szeretet bújik egy kéz simításában."
Szerző: Lorthiras con Dhaarsyl » 2007.07.29. 15:42
//Lorthiras//
*Lorthiras lép a fedélzetre, idáig még az ebédlőből hallgatta a történteket. Az újdonság varázsával várta az új vidéket, a megérkezést, egy teljesen új helyre, ahol nem ismerik, könnyű elvegyülni a tömegben, de most, hogy hallotta a történteket csalódottság ül ki rajta, persze a remény még él benne hogy sikerül még ma partra kerülnie, nagyon mérges lenne ha nem így történne a késöbbiekben, kicsit feldúlt, csalódott.*
<Mit képzel magáról ez a csürhe? Öt ezüstöt pengettem ki, hogy hetekig hánykolódjak a tengeren a büdös, visszamaradott matrózok között, és még partra se szállhatok? Ha ma este nem leszek a parton, ne várják meg a végét!>
Miközben megpróbálsz közelebb nyomakodni Vaszilhoz, többen az elsö sorokból -valószínűsíthetöen- Kifelé kiabálnak. -Alfonso! Hozzám! -Bernard! -Luisel! Eleinte nem nagyon érted, ezek most ismerkednek vagy mi? Aztán mikor az egyik szólított mellöled válaszol akkor érted meg. -Igen Uram, rögtön hozom Uram. Mást nem óhajt Uram? Már csak azt kéne kideríteni, hogy mi a francért szalajtják ezek ennyire az inasokat. Mire sorra kerülsz azok kik a sor elején álltak már a holmijukat pakoltatják be a csónakba. -Neve, címe, birtokai, származása mindezekröl papír? Kívánja, hogy a vámügyintézést elintézzük? Szól hozzád Vaszil pergön és fel sem néz papírjából, válaszaid folyamatossan jegyzi, mikor megakadsz egy-egy kérdésnél sóhajt egyet lemondóan, mint aki már nagyon unja a sok dicsö pávát babusgatni. -Ön ha óhajtja a 8 óra 30 percre tervezett hajóval indulhat. Elvámolni valója van-e? Járt-e már az országban? Mi céllal érkezett, meddig marad? Meg tud-e nevezni pártfogókat kik kezeskednek Önért? Erröl van papírja? Milyen vallást követ? Felszentelték vagy csak hívö? Ha kérhetem az adatokat pontossan megadni!
"A vágynál veszélyesebb dolog alig van nagyuram. Vigyázz nem tudhatod méreg vagy szeretet bújik egy kéz simításában."
Szerző: Lorthiras con Dhaarsyl » 2007.07.30. 20:26
//Lorthiras//
-Nevem Lorthiras Darkseal, vándorló vagyok, nincs állandó lakhelyem, ezért is jöttem ide, itt folytatni jövőmet, vámolni valóm nincs, még nem jártam az országban, előre beláthatatlan ideig maradok, pártfogóim nincsenek. Ranagol híve vagyok.
*kicsit ideges lett a sok kérdezősködéstől...*
<Fenébe is, mennyit képesek ezek kérdezősködni... Amúgy is mi közük van nekik hozzá... Hogy lehetnek ezek ennyire naívak? Azt hitték bevallom nekik hogy felszentelt ranagolita vagyok? Végülis nem hazudtam... He-he... Mit tudnak ők az igazi hatalomról?! Sok visszamaradott idióta.>
*Miután megadta az adatokat, visszamegy hálóhelyére, még körülnéz mindenhol, nehogy ottmaradjon valami, majd tőrét az övébe tűzi, gondosan elrejti köpenyével a kíváncsi szemek elől, majd a maradék idő alatt a környéken marad, nehogy lemaradjon az indulásról, persze kicsit kerülve a matrózokat, mivel ki nem állhatja őket, a bűzükkel és a tudatlanságukkal együtt.*
-Ööö izé már megbocsásson Uram de a címeire lennék kíváncsi. A rangjaira ha úgy jobban érthetö.Felnéz és látja már hogy itt egy fia nem sok, annyi nemes sem áll elötte. -Nos uram ez kicsit megbonyolítja a helyzetet. Ugyanis valamivel el kell érnünk hogy az Ön által megadott tényeket valósnak fogadja el a tized parancsnoka. Ennek lett volna az egyik, általánossan elfogadot módja a nemesi származási okiratok bemutatása. Nos a másik út valamivel rögösebb, és jobban igénybe veszi az utazó erszényét, de azért járható. Célozgat elég egyértelműen, és várja hogy megtedd ajánlatodat, mellyel elkerülheted a komolyabb faggatózást a parton. -Ugyan uram ezt Ön sem gondolja komolyan. Én itt Önnel mint férfiemberrel beszéltem erre Ön ennyit tud felmutatni. Na kérem.Mondja az elsö ezüstre mit csendben eléraksz. A következönél sem tekint a papírosra, hanem néz rád várakozóan. -Megnézem mit tehetek az Ön érdekében, de nem ígérhetek semmit. Azzal a három ezüst tallért az ölébe csúsztatja és szólítja a következöt. -Köszönöm Uram a mielöbbi Viszontlátásra!Mondja még neked jól érthetöen és hangossan.
Miközben téblábolsz a fedélzeten kénytelen vagy belátni, hogy meddö kísérlet a matrózok elkerülése. Azok mégha akarnának se tudnának foglalkozni veled, hisz sarkukban liheg Lagerda, szelindekeket megszégyenítö kitartással. A hajó rakományának a kirakodásra felkészítése egészen napnyugtáig elhúzódik. A naplemente a Kikötöt védö bástyák nyugati végénél megkapó látvány, ám lassan indul a csónakod. Korgó gyomrod emlékezet arra is, hogy a vacsorát is kihagytad, a kavarodásban senki nem figyelmeztetett arra mikor készült az el. A csónak minden gond nélkül símán fut be a kikötö egyik sarkába hol csak hasonló méretű alkalmatosságok várakoznak. A mólón nagy a gyalogos forgalom, sokan érkeznek és olyat is látsz aki indulni készül eme kései órán. A csónak megbízott parancsnoka kipattan az evezök mögül és egy papírost lengetve, a felétek közeledö alakhoz lép. Valamit tárgyalnak számodra ismeretelen nyelven, majd egy erszény is gazdát cserél. Az alak mögött strázsáló örök közül kettö elölép és megkezdödik a kiszállás. A neveket fennhangon jól étrhetöen és pyarul olvassák fel. a kilépöket a két ör közre fogja, a fura alak vet rá egy pillantást belepillant a papírjaiba, majd biccent és az utas távozhat. Ezt a procedúrát veled is, mint a többiekkel eljátszák. Habár számodra kicsit hosszabbnak tűnik az idö mit mustrálgatásodra szánnak, ez úgy néz ki másnak nem tűnt fel. Lépteidet megnyújtva a móló tövéhez sietsz és csak akkor pihensz meg mikor már szilárd talajt érzel a lábad alatt. Töled balra több fogat is arra várakozik, hogy utasokat találjon magának, látod ez errefelé bevett szokás lehet mert az eletelt fél perc alatt, vagy egy tucat fogat húzott el melleted. Az macskaköves út túloldalán széles járdán pakolnak össze az árusok melletük még a gyalogos forgalom számára is akad hely. A nem éppen veröféynes délután ellenére nem neveznéd kihaltnak az utcát. El sem tudod képzeni hogy lehet még most is ennyi ember.... hoppá ez meg mi a .... csak nem egy ork? Elöször nem hiszel a szemednek aztán kénytelen vagy belátni hogy nem a délutáni napfürdö ártott meg. Valóban orkokat láttál méghozzá aranyoroszlán címeres egyenruhában masírozni. A város forgataga egy pillanatra magával ragad és mire feleszmélsz már jó száz láb távolságra találsz csak egy sarkot hova félre húzódhatsz.
//pyarrul//
"A vágynál veszélyesebb dolog alig van nagyuram. Vigyázz nem tudhatod méreg vagy szeretet bújik egy kéz simításában."
(Habar Ind Aaya Khaziz) *Mikor már a nap sugarai áttörték a horizont határát, egy karaván és kísérői már talpon voltak. Meneteltek a Vörös úton Tadzeh városa felé. A karaván nem montható nagynak, hiszen csupán 5 teherhordó állatból állt, ám kisérete annál nagyobb és változatosabb. A kisérők közül ki lovon, ki gyalogszerrel közlekedett, de voltak akik a szekéren utaztak. Ám egy vadidegennek rögtön szemetszúrna a karaván közepén bandukoló személy és hátasa. Egy dzsad(legalábbis az ember azt hiszi, de Habar szerint jobb is ez így) férfi kedvenc tevéje hátán lédel. Még a dzsadokat ezen a környéken nem is bámulják meg, íg hátasára annál inkább esett számos kiváncsi tekintet. Habar a hajnali hidegben összébbhúza szörmekabátját.*
<Hozzá kell még szoknom az itteni időjáráshoz. Bár ez a hideg nem is hasonlítható az Ibarai éjszakákhoz, de azért a meleget jobban szeretném.>
*Elmélkedik magában Habar, igaz amióta felkelt könyveit bujta csak, majd kiszakadt saját kis világjából, amikor az élen járók hátrakiabálták, hogy rátértek a Vörös útra.*
<Na hála az isteneknek! Már kezdett elegem lenni ebből az útból. Senkivel nem lehetettett normálisan elbeszélgetni. Ja de mégis, az a fiatal íjászlány, hogy is hívják? Azbeth, igen, na ővele elég normálisan el tudtam beszélgetni. De a többi csak agyatlan gyilkólógép. Heh, még tegnap este nagyfiúskodtak nekem. Ha akartam volna, akár a csecsszopó korukig vissza tudtam volna változtatni az elméjüket.>
*Morog, magában Habar. Nincs jó kedve, mert korán volt az ébresztő, hogy még aznap megkérezzenek Tadzeh városába, ahová le kell adni az árut.*
<Bezzeg, amikor az Elátkozott Vidék határán megtámadta őket egy Naareth és görcsberándultak, akkor jó volt a segítségem. Bah, mihaszna csürhe. Viszont harcban hasznukat lehetne venni. Legalábbis az ellenség föltartására jók lennének.>
*Rideg és számító gondolatmenetéből a tengeri szellő és az a sós utószájíz zökkenti ki. Már messziről lehet látni Tadzeh városának falait és a magasabb épületeket. Azbeth mellé üget lovával, rámosolyog majd ő és a várost nézi.*
<Helyes lány, igaz hogy fiatal, de bátor és merész. Nem hátrál meg. Egyszer ez fogja a vesztét okozni... Na, akkor lassan megérkezünk.Pompás>
*Enyhe mosoly jelenik meg az arcán. Közelebb érvén a hídfőhöz, a karavánt megállítja a helyi őrség, majd a vezetővel tárgyalnak...*
"Programming today is a race between software engineers striving to build bigger and better idiot-proof programs, and the Universe trying to produce bigger and better idiots. So far, the Universe is winning. (Rich Cook)"
Az Onpor oldalában vezetö nem túl eseménydús utazás végén pillantod meg Tadzeh városát. Bár már Salkon áthaladtatok, és az sem volt sokkal kisebb Abadanánál, azért hogy két ekkora város egymás mellett ily közel terüljön el nem volt jellemzö hazádban. Nem egy Erion egyik sem, de bármely emir a két kezét összetette volna fele ekkora települések uraként is. Végig gondolva a dolgot vajon mekkora lehet az az Ifin?
A hídfönél a helyörség kapitánya végig nézi a szekerek rakományát és csak utána foglalkozik a vezetötök papírjaival. A karaván sajnos nem megy át gond nélkül a vizsgálaton, a kapitány int az embereinek és pár vég selymet a hátsó kocsiról lepakolnak. Azbeth nem is bírja ki szó nélkül ezt az arcátlanságot. Sajnos ez viszont a kapitánynak tűnt fel így még egy vég selyem ugrik. Látod vezetötök arcát ebböl bizony szép kis csevej lessz. Miután kifizettétek az emelt vámot bejutottatok a városkába. Takaros házak tiszta utcák bár azért be be pillantva a mellékutcákba látszik hogy csak a Vörös és a nagyobb föutak vannak gondozva. Az út egy nagyobb füves térre vezet melyet már a hegyoldalról is láttál. Itt most elég nagy a tömeg mintha a havi piacot tartanátok otthon. Befordultok egy nagy fedett, ám oldalán nyitott hodály alá és elkezdik lepakolni a holmit a kereskedök. Hozzád lép munkaadód. -Nos köszünöm a segítségít a Vidék környíkin. Megjöttünk remílem ide már nem ír el a sivatagi háború szele. Épp belemerülne a téma taglalásába, mikor mögéd pillant és arcán megrándul egy izom. -Héé Azbeth ne olan sietve te jány,gyere csak erre, lenne hozzád pá’ szavam! Azzal ott is hagy, hiszen a szólított jelenleg alkalmi süketnek tünik és igencsak igyekszik eltünni. Úgy néz ki megjöttél. Volt már részed szívélyesebb fogadtatásban is, de alfeled sajgása most arra figyelmeztet, hogy sokkal világibb gondjaid is vannak. //a kövi reagot a Tadzeh topicba kérem.//
"A vágynál veszélyesebb dolog alig van nagyuram. Vigyázz nem tudhatod méreg vagy szeretet bújik egy kéz simításában."
(Kirdo Famine /Yvett de Crei/ és Joffer Kosztasz /Én / érkezése)
*A Karnelian birtokokat elhagyva még szép idő ígérkezett az Ifini "bevonulás"-hoz. Végül a sziegetk között szembetalálta magát a Vizirigó egy csúnyának tűnő viharral. Ismét elkezdődött a hánykolódás, mind a tengeren, mind az eddigre "hajós törpének" nevezhető Kirdo gyomrában egyaránt. A matrózok ismét mogorván tették dolgukat, Joffer pedig jó szokásához híven siránkozott a megerőltető munka miatt, de egyrészt ezt senki nem hallotta a szélnek köszönhetően, másrészt ő sem gondolta igazán komolyan. Belátta már, hogy ilyen esetekben inkább vállalja a neszeretem kormányosi teendőket, minthogy az elemek kényére-kedvére bízza teljesen hajóját. Megháláta magát az erőfeszítés és a hosszú út, melynek során összeszokhattak a legénység és a kapitány. Így kis kerülővel és a jóépítésű szkúner sebességét kihasználva sikerült nagyjából szélen maradva versenyre kelni az egyenlőre lomha viharral. Így végül Ifin kikötőjének hullámtörőit, mint célvonalat a Kosztasz család sarja érte el elsőként. Nem sokkal azért ide is befutott a vihar. Mondhatni csak a "célfotó" döntheti el ki is érte el elsőnek a Kikötőket.*
<Na tessék. Most ezzel az ítéletidővel biztos nem fognak minket szeretni a bürokraták. >
A kis Vizirigó szinte eltünni látszott a mellé manöverezö galleasz mellett. talán beljebb kéne menni egy kicsit? A matrózok anyázással vegyes nógatására Joffer teker párat a kormánykeréken és így megússztátok ... az úszást. A part felöl egy járör fregatt és egy nagyobb csónak közelít hozzátok. Az orrban nagyon lelkessen hadonászik valaki pár színes zászlóval. Na most kicsit össze kell szedned magad. Mit is akar ez? Az üzenet lényege: -Azon hajó minden utasának! A hajó körözés alatt áll! Mindenki azonnal és feltétel nélkül szálljon át a szállító barrakára! Ellenállásuk csak rontana helyzetükön! Vitorlákat bevonni!! Ezt alátamasztandó a fregatt manövere okán, most az oldala mutat felétek pár tűzköpövel és nyílvetövel az oldalán. Úgy néz ki hogy a matrózaid sem teljessen hülyék az információ ilyentén átadása terén mert a vitorlákat felkötözik az árbócrudakra és vésztjósló tekinettel közelítenek feléd. A Vizirigó lassú siklás után megállapodik és megáll. Ezt Kirdo is érzi és ha eddig nem jött volna fel a fedélzetre, ezt most megteheti. A legénység haragjától a fedélzetre szálló katonák mentik ki Joffert. Nem érdekli öket hogy ki mit magyaráz, parancsuk van és teljesítik is. A hajó mellé egy karavell áll és megcsáklyázza, majd kibontja vitorláit és elvontatja a hajód. Hogy a helyzetre ne mondhasd rosszabb már nem jöhet kezdetét veszi az égiháború.
A hozzászólást 1 alkalommal szerkesztették, utoljára Kaspar Otlokir 2007.08.15. 21:16-kor.
"A vágynál veszélyesebb dolog alig van nagyuram. Vigyázz nem tudhatod méreg vagy szeretet bújik egy kéz simításában."
<Nofene. Már megint mi ez? Nem is körözik sehol szegény hajókámat. vajon ki volt az az agyas, aki ezt kitalálta?>
*Fogamat szívva kéyntelen kelletlen engedelmeskedem a emgállásnak. Majd az átszálló katonák közül rögtön a legmagasabb rangút veszem célba, hogy megtárgyaljam ezt a kérdést vele.*
-Jó estét maguknak is Tiszt Uram! Mi történt? Biztosan csak összetéveszthették valamelyik másik skúnerrel ezt a szegény kis csónakot. Milyen körözésről is lenne szó, ha már ilyen hirtelen átszálltak a kapitányi engedélykérés nemes aktusát teljességgel mellőzve és sárba tiporva?
*Az újabb vihar hatására inkább időben levonulok a kabinomba, de előbb rutinosan magamhoz veszek egy tengeri hagymát - rosszullét esetére. És ismét jól döntöttem, szükségem is van rá. Bár már annyira megszoktam, hogy már nem hányom tele a kabinom... Amint a hajó himbálózása megszűnik és valamelyest stabilnak érzem felmegyek a fedélzetre megnézni hol is vagyunk, hogy a legénység és Joffer hogy vészelte át az újabb vihart, s megérdeklődeni, hogy mennyi idő még kiköthetünk az emlegetett Ifinben. Felérvén viszont szinte legyökerezik a lábam a padlóba ahogy a fedélzetre lépek - idegenek lepték el a hajót... Jofferhez sietek - már amennyire tudok.* <Kalózok? Nem lehet, ahhoz túlságosan is egyenruhában vannak. Mi folyik itt?> *Utolsó gondolatomnak hangot is adok.* - Joffer, mi folyik itt? Kik lenni ezek emberek? Ugye nem kalózok, akikről meséltetek számomra? - *azért biztonság kedvéért csatabárdomra helyezem kezem.*
Emberi törvény kibírni mindent S menni mindig tovább, Még akkor is ha nem élnek már benned Remények és csodák.
< Ahhh, a fejem…szétrobban…nem bírom…> *Halk nyögéssel próbálom megemelni a földről a fejem, majd mivel ezen kísérletem csak újabb hasogató fejfájást eredményez, inkább a kezeim húzom magam mellé. Kiterült béka pózból így váltok át sánta kutyára. De a fejem érzésem szerint a földön maradt.* <Mi történt? És mi ez a szúrós, nyálas dolog a tarkómnál?...Aha, csak Rusnya… ...Mi történt velem? Gondolkodj C’íthass, gondolkodj!> *A lehetőségekhez és jelenlegi erőmhöz mérten próbálok kényelmes, meditatív pozíciót felvenni, majd hasogató fejfájásom ellenére felidézni az elmúlt napok eseményeit.* < Elindultam abból az elátkozott tiadlani faluból, hogy északnak tartva visszatérjek a legközelebbi biztos házba, ahol is bejelenthetem a velünk történteket. Aztán - ha engedélyt kapok rá -, Olhoun fegyvereit visszavinném a haonwelli rendházba… Az út másnapján találtam egy barlangot a fák között, ahol éjjeli menedéket reméltem. Az üreg látszólag teljesen elhagyatott és üres volt, de bentebb zöldes fényt láttam, ezért mélyebben is bementem a barlangba. Egy nagy kiöblösödő csarnokban találtam magam, annak közepéről áradt egy kőből a zöldes fény. Óvatosan közelítettem meg, lovamat száron vezetve magam után, de alig értem pár lépéssel beljebb, máris elragadott egy zöld örvény, és már csak azt éreztem, hogy a föld felém rohan. És most ez a fejfájás…szörnyű, bár mintha szűnőben lenne…> *Óvatosan körbenézek, és látom, hogy a barlang nem az, amelyre emlékszem. Talpra erőlködöm magam, most már könnyebben megy, megfogom lovam kantárját, és kivezetem innen. A barlangból kiérve teljesen ismeretlen táj fogad!* <Arel! Hol vagyok?>
"Bocsáss meg! Eszemet az idő meg nem óvta, Most fekete,fakó, mint könyv, múlt mélyiből."